ÖLÜMÜ GÖRDÜM
Sen hiç soğuk ceset gördün mü, veya ölmek üzeri bir insan
ben seyretmedim, kendi ellerimle kazdım toprağı 7 yaşında 70 yaşında çok cenaze defnettim ben. Soğuktular, sessiz sakin ve o kadarda muhtaç yatıyorlardı. Toprak kapladı bedenlerini, sessizce çürüdüler yok oldular. Sen hiç aşk acısı çeken gördün mü, veya ayrılmış bir insan ben seyrettim, ölmekten daha beterdi inan eridiler ben seyrederken korktum, onlar yaşarken korkmadılar onların da bedenleri soğuktu, ama gözleri yaşlı en acısı ölmeden çürümeye başlamışlardı sen hiç sevdiğimi kaybettin mi, yada hastalanıp öldü mü ben gördüm, son göz yaşlarını elimle sildim onu seyrederken tüm organların yavaş yavaş parçalanıyor nefesin kesiliyor, gözlerine hakim olamıyorsun bağırmak istiyorsun olmuyor, birisi seni boğuyor ben tüm acıları gördüm yaşadım ve unuttum üzülmeyin hiçbir acı kalıcı değildir ruh misali yavaş yavaş vücudu terk ediyor. Zarar veriyor, kalıntıları enkazları oluyor yaşıyorsun yine de, ÖLÜMÜNÜ BEKLER gibi. VAHİT VOLKAN SEVİNÇ |