PREYAMUS VE THİSBE
Çocukluktan beri birbirine aşık olan Thisbe ve Preyamus,Thisbenin babası Preyamus tan başka biriyle evlendirmeye kalkınca ikisi bir yerde buluşma vaadi verirler. Buluşma yerine ilk gelen Thisbe avından dönen aslanı görünce bir mağarada saklanır.Buluşma yerine gelen Preyamus Thisbenin şalını yerde görünce aslanın onu yediğini düşünerek kılıcıyla kendini öldürür. Thisbe saklandığı yerden çıkınca Preyamusun yerde kanlar içinde görünce ağıtlarla kendini Preyamusun kılıcıyla öldürür.Preyamusun kanı dut ağacının köklerine karışır ve o günden beri bildiğimiz beyaz dut Praymusun kanıyla dolar ve kırmızı dut böyle meydana gelmiş olur.
Bende bu hikayeden esinlenerek bu şiiri yazdım.

Sen ölmedin thisbe
Gurubun al yanaklarında
Ateş damlam
Sen ki o çukurun derinliğinde
Kendini saklarken
Ben kaç kere öldüm

Kaç kere ölümümü taşıdı melekler
Nasıl uyanırım sensiz sabahlara
Nasıl solurum bu yaşamın nefesini
Nasıl akıp gider zaman
Nasıl akar dereler
Gözlerimden ateş damlıyor
Yakıyor beni Thisbe

Yokluğunla nasıl atar kalbim
Sensizlik nasıl vuruyor
Bir bilsen şah damarıma
Sesin yankılanıyor bu acılı vadilerde
Kanım akıyor senin yoluna
Karışıyor dut ağacının damarlarına
Beni özlediğin zaman gel dünyama
Bir dut düşecektir koynuna
Demle beni dudaklarında iç beni kana,kana iç thisbe
Yaşam aksın damarlarına gözlerin açılsın benden sonra
O beraber kurduğumuz hayalleri
Sanki bende varmışım gibi yaşa thisbe
Yaşa ki
Bende mutlu olup göz yaşı akıtayım
Koynunda inci taneleri büyüten
Bir fidan yeşersin orada
Toplayıp onları tak gerdanına
Her inci seni götürsün hayal dünyamıza
Yaşansın ölümsüz aşkımız
Yazılsın sayfalara


HÜLYA ÇELİK