Kaçtı tadı hayatımın, ilmiği delik deşik.
Göğüs kafesim her geçen gün daha bir daralmakta.
Yediğimde, içtiğimde bir saman rengi.
Üflenişinde ruhumun, savrulur görünmez dehlizlerin.
Tahtaravalli kurdum, dengemin dengesizliğine.
Sıcağın erittiği asfalt olsam diyorum.
Hiç umursamayan bir adam olsam kapkaranlık.
Cambazın ipinde su olup, damlasam.
Kendime hikayeler yazıyor, sahte gülücükler takınıyorum.
Yalnızım yapayalnız tek başıma derin bir avluda.
Tıkırtılar, kuytu sesler kıyametler koparıyor.
Dingin yalnızlığımda cinnetimi hırpalarken,
Yuttuğumun zehir zemberek tadındayım.
Jilet gibi tükürüğüm, kan revan yutağım.
Yaralarımda tuz dilimde zakkum volta atıyor.
Keşke diyorum sesim çıkmadan haykırabilsem.
Kimseye ilişmeden hiç kimselerin dalgın ıssız bakışlarında,
Kaybolsam merak edilmeden aranmadan.


20/05/2010

Ömer ÇETİN