İÇİNDE BULUNDUĞUM ÜÇÜNCÜYENİ İSMİNİ TAŞIYAN BİR EDEBİYAT DERĞİSİNİN 12 ŞAİRİNE İTAFEN YAZDIĞIM BENİM BU DERGİYLE TANIŞTIKTAN SONRAKİ YAŞADIĞIM DEĞİŞİMİ ANLATTIM

Bir varmış bir yokmuş diye başlanmaz bu hikâyeye
Yaşandı ve yaşanıyor tüm gerçekliğiyle
Bir yolculuk başladı önceden yazgıya yazılmış olan
Milyonların dâhil olduğu kıyasıya maratonun ardından
Anasonun özüyle harmanlanmış bir kum tanesiydim
Karanlık dehlizleri mesken tutan insiz biriydim
Yol yaşamımdı, yaşanılacak ne varsa kaderimde olan
Yaşarken bir nehir misali durmaksızın akarken zaman
Şehrin üzerine gerilmişti karanlık bir perde
Zihnim başka yerdeydi ruh başka yerde
İllegal düşünceler beynimde koparırken isyan
Bir karabasan gibi her şeyin üzerime çöktüğü an
Yarasalarla dolu bir dehliz
İçimde kopan bir his
Bende olan ne varsa noksan
Ve ardı sıra gelen bir buhran
Çığ gibi büyüyen bir düşünceydi çekip gitmek
Beni ben yapan ne varsa bir kenara atarak
Tüm yaşanmışlıkları geride bırakarak
Kaçmak kaçılası yerlerden
Kopmak kopulası insanlardan
Ellerim ceplerimde tüm suskunluğumla gitmek
Tüm bu düşüncelerimin arasında
Sığındığım şişenin dibinde dönerken dünya
Ensemde hissettiğim bir nefes
Kulaklarımda yankılanmaya başladı bir ses
Ardından bir anda belirdi gece perisi
Harfler ahenkle yazdı irisi
Aşk tüm somutluğuyla karşımda duruyordu
Duyuyor, görüyordum
Hissediyor, yaşıyordum
Aşktı bu yaşadıklarım
Yaşamıştım, biliyordum
Aşka âşık olunabilir miydi?
Bu soru yoğunlaşırken düşünce merkezinde
Açıldı zamana ve zemine yeni bir pencere
Pencerenin ardında bir rüzgâr aldı beni götürdü
Kırk ikindi gezdim de yirmi yedi dakika sürdü
Bir mısranın sırtında göğe yükseldim
Gece yolcusuyla bir kovukta gizlendim
Gökyüzü hırsızını sessizce izledim
Aslında ben hep aynı yerdeydim
Dinledim geceye yazılan şiiri
Tanıdım beceremediğini iddia eden şairi
Karanlığın yalnızlığında kaybolmak
Yaşam felsefem oldu a harfinin üçgenine tutsak yaşamak
Aşk bazen bir kedi bazen de sekerat oldu
Silinmez iz sadece bir başlık değil yürek sızlatan bir kordu
Anlatamadıklarımız dizleri titreten sessizliğimiz de soldu
Gözler doldukça nazolabial çizgileri akan yaşlara yol oldu
Bembeyaz sayfaları ilk kalem kirletti de
Son noktayı koyan ise hep bir damla yaş oldu
SEYİT ALİ ORUÇ