AKŞAM SEREMONILERI-SON BAKIŞbir aşkı yutunca kent akşam oluyor barutu bitmiş bir tüfeği kurcalıyor pas dağların koynunu yokluyor isyan ıslak bir öyküyü anlatıyor gök sevgilim şiirin hançerine değiyor dilim kesik sözcüklerden sızıyor kan yanık kokusu geliyor dizelerin düştüğü uçurumlardan sarhoşluğu bakır tenli topraklardan içiyor asma ağaçları gözyaşlarını dizerken salkımlara saçlarını rüzgârlara kaptıran salkım söğütlerin yanıbaşında kıyametten habersiz geçiyor zaman ölümü doğuruyor kent kendini öldürürken sular dolanıyor damarlarında ay ışığının avuçlarından damlayan korka korka sokuluyor şairin zihnine kelimeler zehirli anlamlarına tutunarak eriyor yorgun akşam hüznün alevlerinde yanarak 4 ekim 18 ali rıfat arku istanbul |