ÖMRÜMÜ SEVDANA GÖMDÜM!..bak işte gidiyorum yalnızlık limanlarına azot kokuların dolacak ahtıma tuzu kuru deniz dalgası kudurdukça fırlatacak yosun tutmuş kıyılara sürükleyip götürecek geçmişi derinliklerinde boğacak tüm acılarımı son kez bakacağım gözlerimdeki cana... sönecek yolumu aydınlatan nurlu ışığın karartılmış geceler yakacak beni bir eşkiya deliliği düşecek namluya dokunacak tetiğe titreyen elim yarasalar, ah yarasalar dolaşmayın uzak gidin benden, yalnız öleyim gidin buradan sevdama selam söyleyin!.. rüzgar nöbetini bırakıyor çılgın fırtınaya silip süpürüyor ne varsa gönülde kasırgalar yıktı, dermansız haldeyim nice çetin yollar aştımda geldim senin açtığın yaralarda bahtıma küstüm patika yollarında nice tuzaklar gördüm ben ömrümü ölümsüz sevdana gömdüm!.. Zafer Direniş … 25 Eylül 2018 Salı 21:15 KARABULUT |
Şiirinizi okurken çok haz aldım ve sevdim...
Tebrikler...
Şiir ruhu tamir eder…
............................................. Saygı ve selamlar..