babaannem
babaannemin bi ala kargası vardı,
yani sanki,onu diğerlerinden ayıran bir özelliği varmış gibi, görünce hemen tanırdı, ne zaman,o karga gelip konsa penceresinin önüne, ona gurbetteki çocuklarından güzel haberler getirdiğine inanırdı, uğuru,umuduydu o karga Çocukları gibi onun, beklerdi dört gözle yollarını, Bir kaç gün gelmese "Bak hiç haber yok gördün mü"der telaşlanırdı, gülerdim çocuk aklımla onun bu telaşlı hallerine, ben bilirdim de o bilmezdi sanki, kargaların haber getiremeyeceğini.... ama şimdi,seni çok iyi anlıyorum babaanneciğim, insanın özledikleri varsa eğer, kendinden çok uzaklarda, medet umarmış meğer, bir ala kargadan bile... Emine rezzan sipahi |
yüreğin var olsun güzel şairem..sevgiyle..