Yeşiller Yok Artık
ne yapsam yok bir çaresi beklemenin
ellerim titriyor hissetmeyince gecelerde tenini bakışlarım daha donuk artık yeşili sarardı yapraklar gibi sesim daha az duyuluyor seslenesi gelmiyor ki sensiz hayata kapım değişti senden sonra, aynı odalar da kalamadım hatta otobüsler bile senin kokunla kaldı katlanmak sensiz hayata ne kadar zormuş hayat sanki sensizken boşmuş varlığın hayatımı doldururken yokluğun yaşama sevincimi boşaltmış o sevdiğin yeşil gözlerimden... artık yeşil bakmıyor dediğim gibi biraz daha kahve biraz daha acı hatta zehir tadından içilmiyor keşke gitmeden öğretseydin sensizliği ya da beni de götürseydin bırakmasaydın nefessiz kaldığım boş bir dünyada |