BEN BU SABAHLARI HİÇ SEVMEDİM ANNE
Ben bu sabahları hiç sevmedim anne
Düşecek üstüme Dağıtacak baharlarımı Hep o sırdaş dostlukların bıraktığı sıcaklığı Alnımdan süzülen helal teri Daha soğutmadan Buğulu bir sabaha bırakacağım Korkarım anne Ben ellerim olmadan yaşarım Bacaklarım olmadan da… Ben nefes almadan da yaşarım Ama baharım olmadan Yaşayamam anne Bir de bu sabahların heybetiyle yitiririm düşlerimi Düşlerim olmadan nasıl yaşarım anne ? Bak ellerim üşüyor Biliyorum dayanamazsın Ağlarsın da bir damla yaş bende bulamazsın Avuçlarından inci inci dökülürüm de yakalayamazsın Ben bu yağmurları da sevmedim anne Sırılsıklam ıslatmıyor Kir tutmuş paslı demir parmaklıklarımı yıkamıyor Yüzüme bir düşman gibi tükürüyor Bu yağmurlar da bir gün beni alacak Görürsün bak Ama sen buna da dayanamazsın Kapat gözlerini Usulca tozlarını al kalbinin odalarının Biraz ferahlat gönül deryasının Kürek tutmayan bitik kayıklarını Alnım hep yukarıdan yürürüm anne Yenilir miyim ben hiç bu esarete Ardımda ne baharlar bıraktım Çok toza dumana karıştım da Bir tozunu alamadın anne ömrümün odalarının Ne çok aynasızın kollarından tuttun kurtardın da Bir bu sabahlardan kurtaramadın beni anne Ben bu sabahları hiç sevmedim anne 23.09.2018 |
Kutlarim çok severek okuduğum içten yazılan güzel şiiri...
Kız çocuklarımızı okutalım…
......................................... Saygı ve selamlar..