Ruhumu düğüm düğüm eden bir sevdanın tüm ümitvar hislerini seferber ederek solgun yüzlü aynalara fısıldıyor kalbim göklerin çığlığınca ve başlıyor şiir :

“ Rû-be-rû “ diyelim sevgilim
yolları hiç kesişmemiş gözlerimizle.
Şehri uyandıralım gafletten.
Ellerini ver bana,
Gökyüzü sığdıralım çocukların gök yüzlerine
“ Rû-be-rû “ diyelim ve kurak coğrafyalarına yağmurlar yağdıralım.
Hayır sevgilim,
Aşkı sığdıramayız kalplere.
Aşk, kalbinde doğsa da
Kalbine yahut ruhuna sığmaz.
Sığdıramazsın sevgilim...
“ Rû-be-rû “ diyelim ve
Kalbimizden büyük cümleler kurmaya yeltenelim.
Şarkımız “rû-be-rû”
Ritmimiz “rû-be-rû”...
Hayır sevgilim,
Vazgeçmeyeceğim.
Gözlerinde kaybolacağım günü beklemekten, uykusuz gecelerimde sana şiirler atfetmekten vazgeçmeyeceğim.
Yüzünün çizgilerinde dolaşmayı, gözlerini vatanım kılmayı ümit etmekten vazgeçmeyeceğim.
Hayır sevgilim,
“Rû-be-rû” demekten vazgeçmeyeceğim.



Büşra ÖZGÜL