Utanmasam susup kalacaktım
Karanlığı yarıp geçerken öylece gökkubbemden
Görsem bile kimle konuştuğu ne belli ?
Göğe bakman lazımdı,
Tam da bugünün, bu saatinin hatta bu anı.

Arkasından yıkılıp tüm birikmişliğini attığın haykırmışlıkların gibi değil mi?
Önce gürleyip sonra bir yağmur tutam indirmesi.
Sonunda herkes üzülüyor tek başına dururken orada,
’’Biri yok mu ? Sırtımı sıvazlasın’’
Sonunda herkes üzülüyor,
Başın tek omzuna dayanıp canına okuduğunda.

Bende okuyorum
Çiziyorum, karalıyorum parçalıyorum onlarca sayfayı.
Ağız dolusu küfredip canın acıyana kadar bağırmak gibi olmasa da,
Oluyor işte.
Böyle oluyor.

Sonra bir gün karşılaşıyorsun,
İçini bırakmışsın kağıda,
Kalan bir iki parçanı topluyorsun
Tek parçasın gibi, yanlış olmasa da.
Olmuyor işte...

Öyle olmuyor...





(ay dede ay dede, gidebilirsin artık evine!)