GİZBaşka şairler görmesin diye üzerini karaladığım kalemin ucunu bile kırdım perdeleri yaktım Berlin’e benzer duvarlar döşedim pencereye tel örgülerle kuşattım ordular yığdım yeryüzünün ışıklarını söndürdüm güneşin önüne devasa aynalar koydum seni kör karanlıktan bile sakladım adının ezberimden çıkması an meselesi yüzün yavaşça siliniyor sesin dünyanın yörüngesinden ayrılmış öyle uzak seni ben bile bulamıyorum işte bu kadar benimsin hem bana ait hem gitmek üzere... İlker ÖZDEMİR |