EYLÜL 80..
Suluova da çocukluk
Sabaha kurşun sesleriyle, Gün doğarken Sokaklarında uyanmaktı Kaldırımlar ise Çocukca hayallerdi Körebe çelik, çomak Saklambaç ,İp atla Akdağın kalan serinliğinde... Oysa, Ne kadar, masumdu Eylül soğuğunda ses veren Kaç sabah varsa, Kaybolan hayatımızda Ovaya çökse de Akdağ, ikindi rüzgarları Şimdi bütün kent, Küsse de bana Benim o kadar Eylülüm var. Kavgalar verdik yorulduk.. Güçsüz kaldık yıprandık.. Lakin her sabah, O, kadar Umut ,etmek istiyorum Kaldı ki, Bu sabah da Eylüller gibi ,olsa Ne çıkar..... |