Hüznün Öpülmedik Yerini Bırakmam
Uyandı yeryüzüm
Mahmur bir yeşilliğin koynunda Havada aksak bir bahar Yüzümde aşkın bin hali Suları yere çeken aymazlık Geceyi heba etti Kambur bir yaslanışla Kokuyor efil efil İçime ömürler dolduran hayat Kokuyor kokluyorum Perdelerin ardı giz Hüznün öpülmedik yerini bırakmam artık Tadı akıntılı bir ırmağa çalıyor Sevdanın artık bu sabah İpekler kuşandı ellerim bu doğru Yenilendi gözlerim Sabahtan sabaha kadar İlikledim aşkı göğsüme Terim aktı incecik Zar atmaktan değil Emek vermekten aşka 22 Nisan 2007 / 07:48 Şükrü Özmen |