GÜNEŞİN VEDASI
güneşin gökyüzüne vedasını izledim
sessizce nasıl da üzgündü gittiği için utandı bir kızıllık yayıldı bulut yanaklarına anladı gökyüzü ışığının gittiğini sarardı, soldu çaresiz güneş son bir çırpınışla pembe bir gül uzattı özür dilercesine sevgiyle öptü gökyüzü pembe gülünü rengi yayıldı suskun dudaklarına birden sen geldin aklıma senin vedan ve gidişin parçalayıp kalbimi en derinden incitip, acıtışın güneş hiç değilse ay’ı ve yıldızları gönderdi sevdiğine bekle gelicem dercesine sense gözyaşı ve keder bıraktın sonsuza dek gittiğini bana böyle anlattın... Eser Aslanlı izmir |
kutlarım kaleminizi...
maviler yüreğinize...