ölüler ağlamaz
yokluğa bir set çekmişlerdir artık
gelecekte düne bir mazi,
bundan sonra
ipe sapa gelmezseler de
olur
yitirdikten sonra tüm umutları,

ertesi öncekine benzer gibi
geliyor bana,
ha yok ha hiç
farkı
farksızlığında galiba,
zamanla öpüşmek kaderimizde var
tarihi meçhuliyette göbek
atmak hali,

yaz sil boz,
yalanın kamburu misali,
adı insan
tutturmuş gidiyor can havliyle,
bu
kurban olmanın başka bir şekli
kendi kazdığı çukura düşmek
taksirata çizilmiş
bir çizgi,

akıl fikirde kayıp
kanatları sökülmüş afaroz
her çırpınış bir haykırış
boşluğa hezimetinin
bir kahrı
dön desen dönemez artık
çark eden şu zan
neyine kaygı,

can damarda kan
ruha da şa/han
aktıkça problem yok
durmaya yüz tutmasın
bir kere
tutulmaz artık
bir an dahi,
sonsuzluk sessizliğe kani..

* Berlin,13.09.2018 *

Talat Özgen