Gölgemde gül yanaklı yüzünün durgun düşü-şü...
Yüreğim yerlerde ki gölgede yaprak misali basmalarda çıtırdamakta,
Gölgesiz yaşamaya mahkum a(â)nı dindirir.


Mısraların ruhu fısıldar.
Arzu kelimesi şahlanır ve sensizliğe ilk tepkisini çift e atarak bizi gösterir.
Sensizliğin kalbi bu hislerin sahibini işaret ederek kendini gösterir.
Gerçeklik ise bu aşkın cezasını keser.


Yapay kelimelerdeki duygusuzluk çağı ...
Kelimelerin kurdu ortalıkta gezerken aşk kelimesi zamana boyun eğmekte...
Uzaklığı yakınlaştıran kelimeler sundum, duyguların suyu ile beslenen.
Sen ise son duygu tetikçisiymişsin beni öldüren.



Kendini satan sözler içimizde gezerken aldanış gerçekliği söndürür.
Hasret bekleyene yokluğun acısını akıtır.
Duyguların üstünü örten hayalin uzaklık kokunu getirir bana.
Sensizliğe değdi artık kelimeler, sevDAĞnın yer-yüzü(m)nde yok olması bu...