MEVSİM MASALDI
Bir masal içinden geçmiştik birlikte
Evvel zaman içinde Neydi o bahar ikimizdeki Neydi o deli rüzgâr içimizdeki Sen asi bakışlım sen delifişek Saçlarımdan akarken ürkek papatyalar Gümüş yağmurlara tutulurduk her ikindi Islanmak kimin umurundaydı ki Zaten sırılsıklamdık aşktan Geçiyorduk gençliğin en kuytularından Bize vermişti hem bütün renklerini gökkuşağı Esirgemeden Serpiştirivermiştik hepsini öylesine gençliğimize Dağ yemyeşildi gök masmavi güneş altın sarı! Umutlarımız düşmüştü en pembesinden avuçlarımıza Ellerin aklımda ellerin diyorum bahar ılıklığında Sanırdım ki ellerimi hiç bırakmazdı Oysa hayat vermedi başka mevsimleri İki bahar bir yaz etmedi gülüm Baharlar bir mevsime yetmedi gülüm Bir varmışız bir yokmuşuz işte Gerisi sıradan bir hikaye.. Miyase Önsöz Uludağ |