Kendime Tiyatro Oyunu... (Son Sahne)
I
Kırdın toprakla yeşeren dalları Göğe uzanan elleri düşürdün yere Saklanma! Ortaya çık gözlerimin katili. II Saçların ne kadar da siyah Oysa ki Yalnızca gece siyah sanırdım. III Tut sana uğuldayan avuçlarımı Sızlamasın kan damlarken parmak uçlarımdan Bir neşter ki bileğe dayalı Aksın duru töhmetimin kırmızısı. IV Gece yalarken rüzgarın saçlarını Küçük çocuklar, rüyalarında peygamber edasıyla tafra yaparken Tanrılar sofra başında son içkilerini yudumlarken Hadi gel Afrodit, kaçamak sevişelim. V Sondan bir önceki perde Ardı ardına şimşekler patlarken yüzüme Yağmur bulutları yere çalmış Şehrin sokakları piç misali...Mazgallarla düzüşmekte. VI Son perde Boşal en içtenliğinle yüzüme Yağmur, damlalar, gözyaşı. - Alen SARICA |
Evet güçlü ve keskin imgeler var. Ancak bu keskin kelimelerle anlatılabilirdi bazı duygular...
Alen tarafından 5/31/2008 11:25:19 PM zamanında düzenlenmiştir.