Kaf DağıGönül kapını açsan da,sana gelsem, Masallarda yaşasam. Bir kez de olsa, insan olduğumu anlasam. Ey Kaf Dağı! Sırtlarında devler dolaşır; Perilerle oynaşır. Bana orda da rahat yüzü Yoktur bilirim. Kahramanın olur savaşırım; Tek,tek bütün engelleri aşarım. Düşman karşımdadır artık; Hilesini bozarım. Hayat aşım zehir olsa da Yudumlarım,yudumlarım... Ey Kaf Dağı! Köküm yaban ellerde; Gövdemi kurtlar sarmış. Yaşadığım bu şehri Öcüler yağmalamış. İnsanlık rafa kalkmış. Karanlık şehri basmış. Ellerini uzatsan; Yol bulup sana kaçsam, Masal da olsa,kabülüm; İnsan gibi yaşasam. |