HA SEN HA AYRILIK
Bir garip akşam.
Ulaşmadan daha geceye, yüreğimde kırıklar, sızlattı burnumun direğini. Kurtuldun benden, demek geldi içimden. Belki zamanda yakın. Bir yürek sancısıyla ben gideceğimde, sen nasıl yaşayacaksın günahıyla ’aşk’ın ! Vurgunda yesem, sonum zaten belli. Kaç asır geçti ah ben gülmeyeli. Ruhum yaratılırken kazınmış bu ızdırap. Yürek yanık, gönül harab, sabırda bulmuşum limanı sığınacak hep. Ha sen ha ayrılık, öyle çok ki sebep canımı yakmaya ! Yılların adı yalnızlık. Günlerin adı çile. An’larda; alıştım sessiz sessiz ağlamaya. ~~~ TC Nigar Güler |
Kalemin susmasın
______________________________Selamlar