kozalak...gün sabaha kir doğdukça aktıkça salyası güneşin izi kırbaç yutar masumiyetin çocuklar dört nala çığlık olur her çığlık, nakaratında bir ayrılığa ebe her ayrılık ta, gölgesinde bir serviye sobe olur ben kim miyim bir gün ebe bir gün sobe elbette anlayacağınız saklambacım dize dize bel ki, sobelenmek isteyen bir şiir bel ki de, iğne yapraklı bir seccadede amin kim bilir… ilhanaşıcıağustosikibinonsekiz |
Çocuktum ve bütün çıkıntılarına birer not bırakıyordum her gün. Sonra soğuk bir kış günü bir helke kozalağın içine benim notlu topalağımıda karıştırıp sobayı alevlendirmiştı annem.
Ne vakit Kozalak görsem sobaya su döküp evi kararttığım gün gelir aklıma. Bir de yediğim dayak,)