DENGE
Hepsinden biraz biraz,
Kimse darılmasın diye,
Gönül alma yani,
Ama sahicinden,
Riya yok, yalan yok,
Abartma yok;
Kırmadan, dökmeden…
İşte bunlar benim,
Ömrümün tesellileri…
Dengeler…
Terazinin kefelerine konan.
Küçük, küçük dirhemler gibi.
Arada öksüz boşluklar kalır,
Onlarda benim gözyaşlarımdır.
Büyük olmak ne zormuş meğer,
Kökleri büyük, gövdesi küçük ağaçlar gibi…
Sakın karşındakini avutayım diye
Bir umudun içine hapsetme…!
Batan güneş elbet doğacaktır.
Günün içinde ne gizlidir bilemezsin!
Hiç belli olmaz,
Ya torbasının içine elini sokar da
Bir yakut uzatırsa sana!
Beni boş ver,
Beni, mutlu eden dengelerdir.
Bana torbasından dirhemler versin yeter.
Bir de ışık renginde gülücükler….!
Yusuf Yılmaz