Bitirilemeyen Aşkın Tablosu
Çıkardım tüm duygularımı
Bir ressam misali boya ile fırça eşliğinde Çizdim duygularımı tabloya özgürce Her yeni sevgide kendime bir tablo çizdim Her seferinde mutluluk ekledim Ama ne olduğunu anlamadan mutluluk hüzüne dönüştü Ve tablo tamamen siyaha bulandı Renkler birbirine girdi karmaşık duygular misali Hep kusuru kendimde aradım İyi ressam olamadığımı düşünüp durdum Sonra kullandığım tuale attım tüm suçu Ama anladım ki asıl suçlu Mutluluğun ta kendisiymiş Ben mutlu olmayı başaramazken tabloya çizmeye çalıştım Hep yanlış mutluluk motifini kullanmışım Ne kadar motif ya da desen varsa hepsini boyadım Ama onunda suçlu olmadığını anladım Asıl suçlu bu tabloyu çizmem için bana ilham olan kişiydi Bunu kendime bile itiraf etmekte zorlanırken Yüreğim fırça eşliğinde aksetti tabloya tüm düşüncelerimi birden ”O” sevdiğine gereken ilhamı verir gibi yapmış Oysa ki hayallerimden umutlarımdan Hatta yaşamımdan vazgeçmemi istemiş O isteyen kişide uğrunda ölmeyi göze aldığım vefasız İçimdeki vicdanımı yansıtan Hâkim Bey: Suçluyu buldum diye bağırdı Yüreğimin acısı eşliğinde Suçlu karşındaki seni sevdiğini söyleyen kişi Yalanlarını mavilerin ardına saklayan Düşlerini siyaha boyayan kişi… Kendimi sorgulamak adına başlayan bu tablo Bir anda bitirilemeyen aşkın tablosu olmuştu… |
Çıkardım tüm duygularımı
Bir ressam misali boya ile fırça eşliğinde
Çizdim duygularımı tabloya özgürce
askin tablosunu okudum siirinizden...hic bitmeyen...
güzel dizilerdi..tebrik ederim...