GÖZLERİMBakmayın gözlerimin hep hüzünlü oluşuna Sıcacık gülümseyen güneşim vardır gizlenmiş mavi bulutlar arasında. En karanlık gecelerde yıldızlardan iz ararım sevdama yoksulluğun sokağında. Unutulsa da zaman merdiven altında. Havanda ışık döverim eski çağlardan kalma bir oyunla. Dokunuşun kokusunu dinleyip sözlerin kışını hazırlarım düz yazı olmaya. Kurarım salıncağı uçurumlara yer değiştirir gölgem gelinciklerle çocuksu bakarım sonsuzluğa. Gelip geçenlerin hepsini konuk ederim düşlerime yetmiş beş metrekarelik evimde. Islak bir toprak kazılırken içimde. Yalnızlığa en güzel başkaldırı gözlerimdir yine. Sığındıkça kendi karanlığıma omuz veririm kim bilir kaç tabuta. En solgun güzü yaşar kalbim. Ölenlere merasim kalanlara ta’ziye diledikçe kelimelerim. Ç/ağlayıp yedi koldan yalnızlığa matem düşürür keder toplayan göz bebeklerim. Yine de; Yıkanır sabır ile tüm kelimelerim Rüveyda’ya kurulur terazim. İşsiz güçsüz bir yağmur eşlik eder pencereden gözlerime. Aydınlıkta duran bir ülke açılır tekbirle Ezanın ayak sesleri dökülür sabahın seherine Amin kere amin birikir avuçlarımda S/ağır yaralarıma tekil gülümsedikçe...! Ferdaca |
_____☾✫ Selâm ve Duâ ile. ☾✫______