Şimdi bu bahar,
Bir başka yaşar insanlar;
Belediyenin toplu nikah töreninde,
Kefeni elinde yaşlılar nikah kıyar.
Ve çiçeği mezarda nineler;
Üniversiteli kızlara inat,
Çılgınca dağlarda koşar...

Şimdi bu bahar,
Tren raylarında koşan çocuklar:
Istanbul-Van arası bir hava seferinde;
Yavru kuşun ilk uçuş heyecanıyla,
Tereddütle uçmaya kalkar.
Mersin sahilinin ulu orta bir yerinde,
Kirli ellerine inat,
Bir ana, umarsızca çamaşır yıkar.

Şimdi bu bahar;
Sırf bana inat,
Sevişir penceremde kuşlar.
Birazdan gürül gürül bir yağmur basar;
Hani çok da umrumda değil de,
Buluşmaya şemsiyesiz çıkmış kızlar
Sahiden sırılsıklam aşık olacaklar.

Şimdi bu bahar,
"Ben oynamıyorum!" diyen çocuklara inat,
Darağacında salıncaklar kuracaklar.
Artık baştan kokmayacak balıklar,
Hatta belki meclisten bir bakan çıkar!
Bizim dilimizden de anlar.

Şimdi bu bahar,
Kimbilir!
Sanırım hiç bu kadar,
Tatlı olmamıştı yalanlar?
Ama inan ki!
Sır’atta koşuyor súr’atla; inananlar...