O TANIKTI VE ALDIRMIYORDU !..İlk kez uğurlarken seni Bir nar’ın duvara Fırlatılması sesiydi/yüreğim Hücre çeperlerimdeki kan/kendine aktı. . Bu kent’le birlikte uğurladık İstanbul küçüldü/ ben dev olmuştum Yolda ki arabalara,kamyonlara bir tekme Kıçından soludular/korktular. . . Ben kendime bile fazlaydım İstanbul ağlamadı Kahpe! alışıktı... ayşe yayman |
istanbulu acitan dizeler..
hoyrat ellerin,kaba yüreklerin günahini yüklemissiniz..
oysa masumdu(r )benim sehrim..
sevgiyle
YILDIZ