Taştandır Yollarım
Mekanım yorgun düşler sokağı
Karanlıktır görünmez köşe başları Asfalt değil taştandır yolları Çoğu terk etmiş Bir zamanlar dediğim O güzelim ahşap evleri Rüzgarın sesi geliyor Gittikçe yaklaşıyor bana doğru Ağaç yaprakları düşüyor dalında Sürükleniyor çok uzaklara Renkleri güz mevsimi Ayrılığı temsil eder gibi Bir suskunluk hakim Tüm benliğmin hücrelerine Saatlerin geçişleri hızlı akmış O dalgın halimde Ayakta uyuya kalmış gibiydi ruh halim Gün ışımış idi kendime geldiğimde Olmayınca ertelenen hayaller Her gün kovalanan başka yarınlar Oysa çok isterdin Dolu dolu geçsin o boşa akan dakikalar İşte insanı böyle konuşturur yazdırır Bir türlü gelmeyen hayaller umutlar |
Kalemin ve kelamın susmasın...
_______________________________Saygı ve selamlar..