son tren.. yine gün ağardı hangi zamana tekabül ediyor takvim raysız yatak sermişler trenlere perdeleri alınmış koltuğu boş pası eğik vagonların bekçisiz ekpres mezarlığımı ki son treni yok mu bu istasyonun zorla almıştım çocukların elinden kaybettiğim bileti sararmış iki parça hâlâ geçerli midir acaba ? süresiz izne çıkmış memuru kapalı gişe trencilik oynuyordu tedavülsüz bilet koçanları toz buğulu can kırıkları arasında saç-sakal uzamış bana benzeyen biri uzanmıştı yerde izmarit mutasyonu ziftlere kök salmış nem sızıyordu çatlamış duvarından ölüm döşeğinde kim-sessiz di bekle-me salonu üstte dumanı tüten kara tren’in yırtılmıştı posteri veciz di ; demir yolları sevda’nın kolları-kavuşturur ayrı kalanları raspalı b/oyasıyla yarım kalmış yazısı beklemeliydim bir kaç gün daha ’sevda herşeye kadirdir’ derler ya ! ’son tren kurulur raylara ve doluşur insanlar garlara’ kimse dokunamaz ben gibi umutvar meczuba henüz gelen-giden yok ama ’aşklık grevindeyim’ derim-soranlara... .. |
bu şiir çok enteresan güzel geldi inanılmaz değişik duygular hissettirdi kaleminiz kavi olsun