Kar.
Bir pencereden öteye
Zaman çizgisini hiçe sayarak Varlığın sesine gidebilmek İçimi ısıtmıyan güneş Akşamları döllenen gün batımı Gece iflahımı kesiyor Avare ruhumu arıyorum Yeniden doğurduğu sabahlardan Uçuyorum Burada kalacak değilm elbet Ağaçlara aşılanmaya Sularda köpürmeye gidiyorum. Bu şehri canlı terketmeliyim Hiçbirşey vermeyen bu şehirde çürümeden Boş ümutlarımı astım duvara Toprak yollardan Ulu ağaçların kalbine Mevsimlerin rengine Ve Mor dağlara Ağartacaksa saçlarımı kar ağartmalı. Bir Ateş yakacağım en yükseğe Bu çürümüş şehir görsün diye... Mustafa yaman 21 temmuz 2018 |
Kalbi selam ve dua ile esen kalınız...
................................................. Saygı ve selamlar..