AHVALİN SON DEMİ (513)

Yıkılsın şu dünya yıkılsın düzen.
Adalet başka bir şekil kurulsun.
Bu hak terazisi, kurulsun mizan.
Doğru yanlış neyse bu duyurulsun.

Yaşanılan dünya pazarda mı ne.
Kar değil bu belli zararda mı ne.
Gönülleri kıran azarda mı ne.
İnsanlık yolunda canlar durulsun.

Sallanabilirsen dünya salıncak.
Bazısı elinde olmuş oyuncak.
Musallaya herkes bir kez konacak.
Başka keresi yok tekrar konulsun.

Yaşa ki adalet nedir göresin.
Temiz vicdan ile karşı durasın.
Hakkın yolundaysan hiç korkmayasın.
Haksızlık yapandan hesap sorulsun.

Hilafsız sıkıntı çoktur görüne.
Engeller artıyor her günden güne.
Kurtuluş var elbet dönersek düne.
Enkaz bir akıl var, tezden kovulsun.

Atatürk’e dönüş dünden kastımız.
Onun sistemiyle biter hasmımız.
Her gün çoğalıyor bak düşmanımız.
Bu, yeni denilen düzen kahrolsun.

Bu bunlu yıllarda çöktük gideriz.
Amel iyi sanıp bayram ederiz.
Yarın mahşerde de bilmem ne deriz.
Yürekler yangında nasıl durulsun.

Bir pazarda gibi hak satılmaz ki.
Haksızlık yapana gül tutulmaz ki.
Hani derler aşa, su katılmaz ki.
Hakkını arayan niye vurulsun.

Ahvalin son demi dediğimiz bu.
Hak ve hukuk olsun isteğimiz bu.
Ayrışma son bulsun dileğimiz bu.
Kardeşlik ve barış elde var olsun.

Sen Zayi Ozan’ım dertler buradan.
Çok çektin haksızlık denen yaradan.
Ayrılık gayrılık kalksın aradan.
Eskisi gibi de insan karılsın.

İlhan ATEŞ (Zayi Ozan)
Ankara, 20/07/2018 Cuma
Yayın : 24/07/23018 Salı
www.edebiyatdefteri.com/siir/1177062/