Durgun kimliğin matemi ele veriyor
İçindeki bitimsiz hasreti.
Kâh vaveylası yükün
Kâh öykündüğün dünün minvalinde
Açan irili ufaklı sayısız çiçek.

Bir mezar taşı dost bellediğim
Yerle yeksan bazen içimin şifresi:
Kalburüstü sıfatlar nice tantana
Kayıtlı kayıtsız ne çok insan
Dünya denen hengâmede
Tıknefes bir coşkuyu hatmedip
Ölümün busesine yenik düşüp
Her perde arası
Selam verdiğim kimi zihniyeti.

Asaletin defolu iması
Yüreğin sersem sepelek frekansı
Sonranı unut, sen hancı
Ben ki;
Hala bitimsiz yolun
Aksayan köhne sultanı
Acılara paye verip
Zamanın kayıp şarapnel parçası
Aslında yüreğimdeki tek izlek.

Bir matemi sonlandırabilirim
Kelamın sunumunda
Bir gölgeyi de sahiplenebilirim ansızın:
Kayıpların dökümünde
Yeni bir çentik atarım
Ruhumun tam da yanına
Belki o yarım yamalak mutluluğumu
Çalan iblise lanet okurum;
Melek kalbinde sevdiklerimin
Kayıp bir yıldıza tutunurum
İçimdeki rehaveti dokuyan
Kalemin peşine düştüğüm her geceyi
İhanetle yakarım tek celsede.

Boyumu aşan her sevdayı;
Kayıplarımın minvalinde
Yüreğime çöken o son tortuyu
Bir de kayıp uyruğumun
Deli dolu soluğunu çekerim de içime
İçin için solarım
Bir güfteyi çalıp
Bir gülü karaya boyayıp
İsmimdeki ahengi
Bozarım hani.

Kurduğum saatin takılı kaldığı o son saniyede
Asarım kendimi göğün sarkıttığı sepette
Çekerim içimdeki pimi
Devrik imgelerin matemine yüz sürerim
Kendi halinde bir şiirde
Kaybolduğum son dizeyi de ithaf ederim
Bilip bilmeden yüreğin neferine.

Ötenazi isteyen bir şiir dilleniyor
Geçmişin tok sesinde
İhya edilesi bir yüreğe konuşlanıyor.
Zaman yersiz
İzleklerde harabenin dokusu.

Zihniyetin bölük pörçük naaşı
Yine şiir dilinde:
Ölümsüz olmayı dileyip de
Mabedinde uzandığını esefle
Yargılayan bir düşün kisvesi adeta.
Gün geçmez kimince
Geçip giden belki de
Seyyah bir düş’ün yol arkadaşı.

Dostluğun meramı saklı indinde
Şairden bozma iklimlerde
Kora binmiş aykırı kimliğin
Kayıp şuurunda
Gölge benzeri bir illet
Nakşeden her daim
O nüktedan fısıltı
Demlendikçe
İçine dönen Şimal yıldızı.

Göğün rahmeti her iklim:
Başucunda esen poyrazdan sürüklenen
Bir dileğin de nazarında
Şaibeli bir sesleniş
Aşkın vakur yetisi
Gönülde süklüm püklüm bir tümsek:
Arsız gölgenin serzenişi:
Utkunda her daim
Ufkunda yerle yeksan
Son sözünü söyleyen şiirden
Sızan onca arya:
Aslına biat
Bir bedelin yüzü suyu hürmetine.

Hançerin kınında yıldız
Aşkın mabedinde tıknefes bir güfte
Şimdiden vurup da bam teline
Seğiren bunca gözün
O saklı kirpiğinde
Kurumaya delalet gözyaşı.
Yaslı izinde tutsak
Mahrem bir gölgeye inat:
Varlık kadar vesveseli
Sevip de içinde büyüyen
O kartopunda mı saklı asalet?

Hani; göğün çukuru
Hani; sevginin tutkulu matemi:
Sunup da şiir dilinde
Şair istediği kadar
Israrla varlığından kesip de ümidini
Bir düş pazarında biteviye;
Hep mi şiirde saklı kayıp sükûnet?