Özledik hepimiz,
O kadar çok şey özledik ki, böyle için için.
Öfkemiz, kızgınlıklarımız, kırgınlarımız bu yüzden.
Kalplerimiz, beyinlerimiz dolu eskiye oranla.
Derdimiz çocukken düştüğümüz de dizimizin kanaması iken,
Şimdilerde insanların kalbimizi kanatması oldu.

Büyüdükçe hırslarımız oldu.
Sorumluklarımız oldu.
Kendimizi olduğumuzdan farklı yerlere koyarak,
Yükseklere ulaşmanın başka gözlerde adı başarı oldu.

Kaybettik kendimizi,
Öfkemize sardık benliğimizi, bütünleştirdik.
Hangimiz sakiniz vardığımız yerlerde,
Başarıya ulaştıkça hedeflerimiz yükseldikçe,
Hırs içimizi kapladıkça,
Eleştiri duydukça, intikam duygusu geliştikçe,
Aslımızı kaybettik.


İçimizde kayboldu gitti o büyüttüğümüz çocuk.
Küstürdük onu,
Dosttuk biz herkesle o zaman korkmuyorduk.
Şüphenin, öfkenin, hırsın kötülüğün bilmiyorduk olduğunu.
Her kes iyiydi, masumdu o küçük gözlerimizde.
Ellerimiz tutardı herkesin ellerini,
Bir şeker bizim için kocamandı,
En ufak şeylerden mutlu olurduk.

İstemez miyiz kalplerimiz yumuşasın.
İyilik yeniden yayılsın.
Nefsimiz kilitlensin, bağlansın.
Paylaşalım sevgimizi,soframızı, elimizdekilerini DOSTLAR.