TEVAFUK
ateşin yalazında
yüzü yeniden çiziliyor karanlıkların ayrılıkların adını büyütüyor şiirler suları kabarıyor korkuların aklımın gelgitlerinde şehir isyan halinde bir şiir kalabalıkların tutkusu kibir tortusu zamanın dibine çöken uç ciğerimi parçalayan umut kuşu aklımın bir karış sonrası mavi gök toprağımın kökündeki ateş aşk ve yalnızlık kokan dehlizlerimi yıkıyor alnımın serinliğinde çırpınıyor durmadan kendini doğuran zaman aynalarda çoğaltılmış bir ömrü yaşıyoruz azlığın tarifsiz parantezinde nasılsa azalıyoruz tanımımıza eklenen sayılar büyüdükçe sevgili seni bana getiren tevafuk kuşkunun uçurumlarından atlamış bin parça olmuş bir özlem ten diye seni giyinmiş ben diye sana ayrılmış bir yazgı yeryüzünde gün ışığı görmemiş bir lisan ali rıfat arku 03:00 21/07/2018 istanbul |