bazen griye çalsa da tonu
daha çok..
kara bulutlar,
gelir oturur.
.
ve..
her akşam,
bir başka gulyabaninin sulieti belirir,
bu is kokulu şehrin,
o kasvetli gün batımlarında.!
.
tarumar olmuş bir bağın
bağbanı olmak..
neye yararki..!
.
ah yüreğim...!
.
akıp giden zamanın girdaplarında
yorgun argın sürüklenirken,
dirençsiz çakıl taşları gibi..
vur sen başını
hayatın kıvrımlarına.
kanatsın kızıla boyasın çaresizliğini
.
ve ben..
eriyip tükeneyim,
kum olayım,toz olayım..!
.
yeterki..
duymasın kulaklaırım,
görmesin gözlerim,
o riyakar yüzlerin arsız bakışlarını.!
.
elbet birgün
.
göç öncesi yuvasından düşen
kırık kanatlı yavru kuş gibi.
ben de veririm son nefesimi..
bir saçak altında
ya da..
kimsesiz bir sokağın
ıssızlığında..!
.
.
belki de..
yağmurlu bir gece de
fersiz sokak lambasının ışıkları gibi
düşüverir önüme
yarı açık gözlerimin,
o son bakışları..!
.
.
ve..
son iki damla göz yaşım..
bulanıp da kan kırmızısı hüzüne
.
uçup gider,
alır götürür hasretimi,
mavisini hiç göremediğim gökyüzüne.!
.
Mahmut Mücahit Özdemir
Kayıt Tarihi : 12.7.2018 10:59:00