Yıl bin dokuz yüz altmış üç idi zamanın
İstanbul da bir işte çalışmaya başladım
İşimi sormayın hiç onu severek yaptım
İki yüz lira aylık alırdım kendimdendi azığım

Her sabah işe gider akşam eve gelirim
Gelip geçtiğim yolda bir saz evi görürüm
Sesime güvenerek ahh sazda çalsam derim
O saz evinin sahibine her gün selam veririm

Adı yazılıydı tabelasında saz dolu işyerinin
Camında bir resmi vardı koca müzik devinin
Diyordu ki levhada Şemsi yastıman saz evi.
Okudum o tabelayı selam verip daldım içeri

Güler yüzle karşıladı beni o büyük usta
Anlaştık akşamları orada alacağım kursta
Aylık yedi buçuk lira saz evine vereceğim
Bu işe çok meraklıyım mutlaka öğreneceğim.

Bir ay kadar devam ettik akşam sazı çalmaya
Elim yatışmadı bir türlü tele mızrap vurmaya
Bir türkü söyle diyor usta bendeki ses harika
Sözü mızraba dökemedim hasılı kelam saza

Bir akşam koca usta aldı beni karşısına
Yedi buçuk lira kurs parasını iade etti bana
Dedi senin sesin güzel bulursan bir yer git oku
İki aydır hiç ilerletemedin sen nedense bu b..ku

Gülerek elini şöyle koydu benim sağ omzuma
On iki buçuk lira aldı bir saz verdi koltuğuma
Git bunu evinde dangır dungur çalarak belle
Bu iş zor öğrenilir gardaş geriden bakmak ile

Saz ile bekar evine geldim köylülerim gördüler
Aptal zanatı bu iş diyerek bir haylide dövdüler
İşte o günden beri saz çalmak içimde ukde oldu
Sözler boğazıma tıkanır aklım hep sazda kaldı

Çok oturduk çok çay içtik merhum Yastıman ile
Ondan bazı nükteli sözler bana verdiği hediye
Allah rahmet eylesin kabrinde rahatça uyusun
Vasiyeti üzerine defnedildi Çanakkale Lapseki’ye

İsmail Detseli 10 Ekim 1994 Konya

Şemsi Yastıman, doğduğu gün ve ay’a tesadüf eden 10 Temmuz 1994 tarihinde Lapseki’de vefat etti. Çanakkale’nin Lapseki ilçesine gömülmek istemiş halk ozanı. Kırşehir’e bunca özlemine bunca hasretine rağmen memleketine gömülmek istememesinin kendince bir sebebi vardır elbet.