ki biz,ölmek kolay zor olanı ölüp ölüp dirilmek yokluğuna ki biz, ne ölmeyi becerebildik seninle ne de gülmeyi ne susmayı öğretebildik dilimize ne de sövmeyi denizdik oysa, kendimize en mavisinden ve bir o kadar tanesinde kumduk kıyı kıyı sessizce bir yangına kıvılcım bir ormana fidandık belki de kendimizce yanmak kolay zor olanı küllenememek yokluğuna ki biz, ne yanmayı becerebildik seninle ne de sönmeyi ne nefreti öğretebildik tenimize ne de sevmeyi oysa, şimdi özlemek oldu adın yalaz bir sancı okşadıkça tenimi anladım ki kimliksiz bir adam ölmeden hemen önce zamansız bir kadın doğdu içime sessizce… ilhanaşıcıtemmuzikibinonsekiz |
Güzel şiir, okurkan haz aldım...
Elinize ve kaleminize sağlık...
........................................ Saygı ve selamlar..