annem ölmüştü bir şiirde
soruyorum
"anne evde misin? unutmuşum annem ölmüştü bir şiirde... sükut en korkunç yanıt sağır kulaklara kadar giden çığlıkların arasından geçip eskimiş bir söze tutunan. herkes bir şiirde ölmüyor aslında kimi çıkmazında bir sokağın "emeti çıkmazı no 7" kim bilir kaç kremit kırılıp dökülmüştür bir ağza tutunamayıp dökülen söz gibi.. şeytanlı karaağaç’ta doğmuş şeytanlı karaağaç’ta ölmüş ziynet süslü biri sözü serseri.. ne bir roman ne bir öykü ne de bir masalda yeri... hüsne küskünü an/ın sarının mavinin kırılan dalın naçarlığınca yalın. hangi ölü bilir ki nerede öldüğünü. oysa ben biliyorum annemin üzerlik kokulu bir şiirde yitip bir daha hiç dönmediğini... annem bilmiyor annem evde yok... 28/06/2018 ödemiş |
nerede öldüğünü.
oysa ben biliyorum
annemin
üzerlik kokulu bir şiirde yitip
bir daha hiç dönmediğini...
annem
bilmiyor
annem evde yok...
28/06/2018
ödemiş
Öldü diyemiyorum çoğu zaman tıpkı yıllar önce
Beni kundağımla bırakıp Almanya'ya gittiği gibi gitti diyorum.
ve yine orta bire başladığımda gelecek diye ( hiç bir zaman gelmeyeceğini bile bile) bekliyorum.