Unut bir yerde beni
Unutulmak acıdır; ama sen unut
Unut ki zamanı gelince hatırlamadığın kişiyi, öğrene; anlayasın!
Anlayasın ki beni de bile, anlayasın.
Unutman gereken yeri bilirsin
Unutmalısın ki unutulan olayım
Unutulan olayım ki
Seni unutmayayım!

Sana seni anlatamam
Yazılacak olan her söz seni anlatmalı belki;
Gökyüzüne bakan seni görmeli.
Sevgilinin yüzündeki “sen” olmalı ama sen bir başka olmalısın.
Bütün şarkılarda sen duyulmalısın
Denize dalan seni hissetmeli. Boğulurken “sen” olmalı.
Çok komik ama; bütün yollar sana varmalı.
Çok uzak diyarlarda büyütüp, beslenilmiş hasretlere konan hülya olmalı, “o”, “sen” olmalı!
İnsanlar güzel bir koku duymalı, Duydukları yönde “sen” olmalısın.
Cennet “sen” olmalı, Her gelen sana varmalı. Belki;
Bulut sen olmalısın, bereketlendirmelisin toprağı, taşı.
İğde, belki incir, belki zeytin ağacı olmalı ama,
En tepedeki tane “sen” olmalı!

Şimdi, “sen”
Beni unutmalısın ki,
Her neysen, her neredeysen, her kimsen; “sen” işte “o”sun. Ve
“Sen” hep öyle kalmalı, hep ruhumda ilahı aksettiren “ışık”, bir “nur” ve “sen” evet “sen”
Hep olduğun gibi kalmalısın!