SancıKendime bile gurbetim yine Göçmen kuşlar kadar gidecek yerim yok Vurgun yemişim hayallerimin derinliklerinde En kötüsü de kendine sığınmak Yalnızlığın tohumuymuşum meğer Saflığın toprağında çatlayan Çocukluk gözlerimi bir an gosterseniz aynalar Mutluluğun kapısını bir an görebilsem Gırtlağıma kadar batmışken hayata Biliyorum kaybettiğim bir şeyler var Kaybettiklerim kokuyor sararmış fotoğraflar Tanıyabileceğim bir yüz arıyorum Tanıdık yüzler arasında Herkes Matruşka bebek Hangisi maske? Hangisi gerçek? Şehir mi mazlum insanlar mı? Kim öğretmen kim öğrenci? Kim oyuncu, kim yancı? Kim kimi dokuyor? Neden her yerde bu emprime sancı? |