uyan artık...kaburgalaştıkça kumsallaşan çürümeye yüz tutmuş sandal misali kum yutuyorum deniz açlığıma gündüzleri martılar, geceleri sarhoşluğum tünüyor ıssızlığıma yosunlaşmış ruhumda yakamozdu oysa düşlerim esaretim mavi tutkum kırmızı dualarım yeşile gözyaşım griye sürgün olsa da yağmur kokmuyor, toprak kokmuyor nefesim uyan artık gökyüzü çürümüş bedenlerin bereketinden uyan artık toprağım görmüyor musunuz… kök verdikçe, filizlendikçe daha çok acıtıyor yaşamak sonrasızlığıma tutungaçsız sarmaşığım tutamıyor artık hiç kimse babamın bıraktığı yerden hasret babamın göçü annem artık çiçek açmıyor… ilhanaşıcıhaziranikibinonsekiz |
Sağlıcakla...