BUZ DAĞI
Aynalarla dolu bir odada sürerken her yaşam
İçerdekiler hep pencereden dışarı bakmakta Kendi rengini tam bilemezken hiçbir sözcük Diğerlerinin tonunu ayarlamaya çalışmakta Bir türlü tutunup ayağa kalkamayan umut Yerinden doğrulamayanları sınamakta Yüreklerde tınısı bile duyulamayan kısık sesler İlahi kayıtta yerini aldığının farkına varamamakta Sınırlarını bizim koymaya çalıştığımız sonsuz zaman, Bilgece ve dingin bir edayla bildiği gibi akmakta… Umut, zamanı gizliyor, Zaman, yaşamı gözlüyor, Yaşam, sözcükleri özlüyor… Sözcüklerdeki seslerin içi sızlıyor Ya insan?... O, çaresizce izliyor… 20.04.2018 Serap IRKÖRÜCÜ |
Zaman zaman kendimizi yalnız hissettiğimizde içimizin ürpermesi, özlemeni duyduğumuz sevgiyi bulamadığımızda hüzne dalışlarımız da hep bu yüzden.
Yüreğinize sağlık.
Saygılarımla
Şiirle kalın...