babasına çok düşkün
küçük bir kız çocuğuydum
elma yanaklı,ay yüzlü...

dar sokakları ve cin aralığı olan mahallemizde
ne güzel oyunlar oynardık kızlı erkekli
komşumuz Halide Yenge
ne zaman "Ayla baban geliyor"diye seslense
çok sevdiğim oyunu anında bırakır
ayağımın tozuyla
koşardı çocukluğum naylon terlikleriyle
ayağımdan çıka çıka
babamın ellerini tutmaya...

"babam" deyince
akan sular dururdu da
ben durulmazdım
yüreğimin çağlayanında...

annem gibi değildi babam
sevgisini gösterirdi hiç durmadan
beni kucağına alır
kucaklarken de "kızım" diye sarılırdı
incitmeye korkan tavrıyla...
beni saran kollarının arasında
nasılda güvende hissederdim kendimi
çocuk kollarımla ben de onun boynuna sarılırdım
sevmelere doyamazdım
beni hep daha sıkı,sımsıkı kucakla derdim
hasret kalacağımı bilmeden...

yokluk vardı o zamanlar ama
zengindi benim babam
gönül zengini
değme zenginlere taş çıkaracak kadar
her bayramda bizi
memleketimin en iyi ayakkabıcısına götürür
"seçin,beğenin,alın istediğinizi"derdi.
bir keresinde...
o zamanlar yeni çıkan
çok beğenerek aldığım
"epa marka"ayakkabı sevincimi
hala hiç unutmadım.
sonraları aldığım bir çok ayakkabıda da
o sevincimi bir daha hiç yaşayamadım.

bizimle olan birlikteliğimizden
ne çok şey öğrendim babamdan
ne çok şey sığdırmıştı kısa ömrüne...

en başta bize sevmeyi sevilmeyi öğretti
yalandan,riyakarlıktan uzak
doğruluğa,dürüstlüğe dem vurdu her zaman
haksızlığa tahammül edemeyen yapısıyla
kadir kıymet bilmesiyle
haramı helali ayırt etmesiyle
merhamet ve vicdanıyla,
fedakarlıklarıyla
gizliden yaptığı yaptığı yardımlarıyla
ve daha anlatamadığım bir çok güzellikleriyle
babamdı o,babamdı
adam gibi adamdı
sırtımızı yasladığımız
koca bir dağdı,sevgi dolu
benim kahramanımdı babam
her şeyden önce
çok iyi,güzel bir insandı o

AYLA CERMEN TÜFEKÇİ / 17.06.2018