isyana meyilli türküleri dilime dolayarak
öptüm avuç içlerimin kanayan dualarını
sonra da bir parça küfür sürdüm sözlerime
ağıtlara defnederek kıstığım yürek çığlığımdan
müsaade ile




satır aralarının gölgesine sığındım geçmiş bir zamanda
adını koyamadığım duygularla okudum her dünü
ne güzelmişiz dedim içimden, ne güzelmişiz
ki biz
yolun başlangıcına dahi eremeden
intihara koşan çıkmazlarla sınandık
ya da susturulduk birbirimize, b/öylece




buruşturulmuş kağıt yalnızlığında kalabalıklaştığımdan ötürü
küskünüm yıldızların sol cebine
çünkü emeklemeyi yeni öğrenen gülüşlerim vardı benim
kirpiklerine acının rengi sürülmeden önce
-hep bu yüzden sesimin yorgunluğu




ağartısına bakmadan
gün, yırtıp attı sevdanın lekesizliğini
ve çöl sancısı kadar çıplaklaştı yüreğim, yandı
ben de
imgesi bozuk tüm sessizlikleri
başına buyruk kelimelere bulayıp
ruhu teslim ayak izlerine yazdım
-kan revan şimdi tüm satırlar

"sadece
gece tutmalıydı katledilen günlerin hesabını
iki yakası bir araya gelmeyen seslerle"