KIRMIZI KURDELEbak anne yine aferin aldım bugün çok usluydum kimsenin kedisine kış demedim eskimiş kapılardan sızan yılanları gördüm bana dokunmadı yanından geçtim kendi kapalı köşkümde prensimi bekliyorum uyudum uyandım gelmedi hala. hırsızlar gördüm gözü açık sokakların başında çöpleri karıştıran çocuklara burun kıvırıp geçtim büyük büyük adamlar ceketlerini ilikledi küçük beyinlere gülmedim anne aykırı olmanın sonunu çoktan öğrettiler bize takla atan martıları kimse sevmedi bu Ülke’de güvercinler güldü de sustum anne. D(d)enizin hayallerinde boğulduğu yerden hep uzak durdum sahte secdelerde baş sallayan koyunlar gördüm okunmamış kitaplarda boyun fıtığı iyileşmez dediler bıyık altı güldüm ama sustum anne korkunun elleri boğazımı sıkarken gökyüzümde milyarlık uçaklar cirit attı ben fakirliğin şükrüne sığındım bugün de aferin aldım anne. yalan sevdalar giyindim seviyorum kelimesinin ne kadar adileştiğini en çok ben öğrendim anne nankörlüğün parlayan yüzüne çamurlu ellerimle kader yazdım suçu yükleyecek ne çok cisim var etrafta duygu hala evde cam siliyor dudağıyla hoh yapıyor buharlaşan geleceğe ince nazlı parmaklarıyla umut yazıyor umudu gördünmü sen anne hangi divanın altına saklanmışsa çıksın ortaya. yıkılan yuvaların bacalarında kül yağmuru morarmış dudağında kan adı kadın sanı kadın ölü kadın bastım üstüne kapattım gözümü öyle kolay ki anne kibrit çakmadan yangın çıkarmak tanrı bu saatlerde mesaiyi bırakmış olmalı çocuklar çoktan masal diyarlarının aldanma uykusunda yalnız anne aferin yetmiyor bana kırmızı kurdele tak yakama.. Ayvazım DENİZ |