Demgece gözlerimde demlenen efkar kalbimde kırılan kadeh kadar eksiliyorum ağır ağır hayattan ne yöne baksam sen ’’tutuklayın beni gözlerimden’’ sonbaharla yüzleşen bir yaprak gibi boynu bükük hep kirpiklerimin her teline öyküsü asılı gidişinin göz yaşlarım aşka sürgün dizlerimin çürüdüğü yerdeyim mürekkebin yazdıkça tükenmekteyim gözlerimde söndürülemeyen bir orman telaşı sırıtıyor sap sarı bir ölüm puslu atlasında yüzümün susuyorum bağıra bağıra seni gel desen okyanusları bile öperdim dudaklarından hani kurşun sıksan geçirmez öyle vurgun saatlerinde gecenin çocukların çok çocuklukların hiç yaşanmadığı öksüz bir lunapark gibi ağlıyorum çürüdüğü yerdeyim suyun haberin yok sevgilim ölüyorum |