geçmişlerin ruhunaserde aklı olmayanın, duâsında sır olur amin buyurun// hicran mührü vurulunca yazgıya vuslata giden yol, kaf dağından geçermiş ve umut anka kuşunun kanatlarında, bir yalan aşıklar... o dağın yolcuları hani, yataklık etmese umut biliriz, her şey bir masaldan ibaret "bir varmış, bir yokmuş" hikâyesinin kahramanları her daim sevmelere müdavim biz ki; nasırlaşmış hayâllerin altında ezgin gönüllerin sözcüsü leyla’ların, mecnun’ların tutulmuş dili ve terk edilmiş bütün şiirlerin failleri ve yanık ezgilerin şairleri bilinir ki bu eylemin, nafakasıdır bunca kelâm vesselam... geceye sığınmış, yalnızlığın koynunda ne ayın t’adı var ne de gölgesinde gülün tüm çabası gönlümün bir mısra daha sığdırmak, bu kargaşanın içine ey aşk! er kişi niyetine... bir kıvılcım daha, son deminde ömrümün yak beni, ki küllerimde savrulmasın sevgili tüm geçmişlerin ruhuna el / insaf... |