UYKUSUZ UYKULARIM
gün batarken akşam yalnızlığında
içimde yine bir dalga kabardı dar vakitlerde çalkantılar içinde kırık bir hüzün sarmalarken beni üryan bir gün daha düşüyor karanlık gecenin koynuna dayanması zor sancılar çekiyorum gecenin rahminde yalnızlığın karanlığında maziye dalıyor dalgın gözlerim ağzımda duruyor söylenemeyen sözlerim özlemler sarıyor dört bir yanımı okyanusun ıssız dalgaları canımı acıtırken hayal dolu gözlerimden hasret akıyor gönül penceresinden hüzünlü bir çift göz gözlerimin içine nasılda içten bakıyor zaman hızla akıp giderken hayat kendi bildiğini okuyor içimde bir olmazlık duygusu ruhumu daraltıyor uzak bir bakış derin bir güceniklik geçmişle aramdaki göbek bağını kesiyor zembereği boşalan gecede yolunu kaybetmiş bir labirent içinde yokuş çıkıyormuşum gibi soluk soluğa nefesim daralıyor infazını bekleyen bir düşüm darağacında asılıyor kansız bir yara yüreğimi parçalıyor uykusuz uykularımda içimde dalga sesleri örselenmiş hayaller sınırsız bir erteleme üzeri örtülmüş içe kanayan yaralar kendimi kandırdığım yeni bir avuntu can kırıkları gece gibi karanlık bir yüz AYLA CERMEN TÜFEKÇİ / 06.06.2018 |