GÜZ OLDUAtaştım bağrında yanmadan söndüm Üstüne kar yağdı dondu buz oldu Meyvesiz kurumuş dallara döndüm Döküldü yaprağım mevsim güz oldu Çektiğim çileyi topraklar örter Bilmem hangi gönül bu yükü tartar Vurduğun darbeler saydıkça artar Doksan dokuz dedi saydım yüz oldu Delice savurdum yele karıştı Diyardan diyara elle yarıştı Düşmanımla ahbap olup barıştı Sırrımı söyledim ona koz oldu Yunusça yanarak harında piştim Aşkın deryasında çağlayıp coştum Gurbet ele düştüm ardından koştum İzini sürerken uçtu toz oldu Eski siyah beyaz resimler gibi Aklına düşmeyen isimler gibi Motifi kaybolmuş cisimler gibi Unutuldum artık mazi söz oldu ARİF BARAN (ARİFCE) |
Beğendim...
..................................... saygı ve selamlar..