Üç beş bilgi devşirdim azıcık yaptım talim,
Gururlandım bir güzel hoşuma gitti halim,
Eksiksizdim nihayet artık olmuştum âlim.
Okumazken sanırdım bilginim çok bilmişim,
Öğrenince anladım ne kadar cahilmişim.

Dedim madem çiçeğim rayihalar saçayım,
Sıradan insanlardan uzak durup kaçayım,
Beylerin sultanların bahçesinde açayım.
Meğer batan harmışım bir gonca değilmişim,
Gül derince anladım ne kadar cahilmişim.

Engin denizdim güya yoktu martılar kuşlar,
Baktım bana kargalar çerçöp için konmuşlar,
Kıyımda hiç kayık yok volta atar berduşlar.
Ben deryayım sanırdım bir tenha sahilmişim,
Az gezince anladım ne kadar cahilmişim.

Ufacık hayrat yapar oldukça merdim derdim,
Aç halinden anlamaz bal börek kaymak yerdim,
Oysaki bencilmişim yalnız kendimmiş derdim.
Gönlüm zengin sanırdım, cimri ve bahilmişim,
Mert görünce anladım ne kadar cahilmişim.

Marifet hep sevmekmiş tevazuda geç kaldım,
Çok bilmişlik taslayıp pembe düşlere daldım.
İnsanlıktan bihaber lüzumsuz çok şey aldım,
Mükemmelim sanırdım kusurda ehilmişim,
Gün gelince anladım çok toy hem cahilmişim.